Една въздишка, която може
да се заиграе с времето
и дори да го спре, за да
изживее мига...
Една въздишка
която може да промени
посоката на вятъра,
и да управлява
слънцето, луната,
звездите, дъжда, лъчите...
Една въздишка, която
ни отвежда, летейки
до мястото, където поискаме.
където мечтаем,
дори и това място да е
краят на света...
Една въздишка, която
не е лъжливата утопия,
но създава усещането
за красотата и добротата,
във всичко, всеки...
Една въздишка, която може
да се движи по света,
и да го върти на малкия си пръст,
въпреки, че го прави
само за да ни даде свобода,
а не за да ни затвори...
Тя е една въздишка
така внезапна и сладка.
Въздишка, която никой не очаква
точно в този момент, макар
отвътре надълбоко да я копнее...
Тя е една влюбена и
обичана въздишка
която всяка секунда
сади и оре земята
с нежност, дори след като
тя покълне...
...и грациозно
разлее се в безкраен извор,
неутолимо утоляващ
сухите почви с водата,
от която се нуждаят...
Тя е една въздишка
така внезапна и сладка...
Една любовна въздишка
толкова сладка и внезапна
като нея и в нея е моята любов...
една въздишка пак и пак
е моята любима, безкрай...