Студено.
Слънцето вече през облак преваля.
За малко само ме стопли,
сърцето ми от себе си е уморено.
Очите знаеш как да пресушиш,
ако тялото ти не подпаля.
Когато ме прегърнеш не мисли
за мен самата че ще ме боли,
че следва драма.
Защо от истините се раняваме отдалечени и сами.
Просто е...
Има в заревото ни късче небе
и топло, късно щастие.
За двама.