Громай, скъпа, да громаме,
у вихренио танц със мене ти са понеси,
дай да са веселиме, дако че сме тромави
и дако нощ длъбока а, и минава три.
Дако, че комшиите спат отдавна,
никой ги не кара да си легат рано...
След танцо че надуам онаа наша песен бавна,
дека си а слушам коги ми а пиано.
Они комшиите нека да се мрънкат
и да лупат като диви по стените,
вратата нема да отварам даже и да дзвънкат,
заран рано кък ни будат, като ни бръмчат с колите...