Нечакан вятър думи ми донесе –
гальовни, топли, с мъжка доброта.
И както се пилеех в късна есен,
у мене сякаш бликна пролетта.
Очакване се плисна по кръвта ми
и моят свят за миг се подреди.
Преди да разбера какво е станало,
до мене вече бе застанал ти.
И простичко, и толкова прекрасно!
(Не търся име – да го назова.)
Един от дните се превърна в празник.
Какво ли ще се случи след това?